Wysłany: 2018-04-30, 19:57
 Mistrz Gry 666 lat  "I heard a sound, and did not know what it was. I sought wisdom in the chalice, but there was none. |
Wysłany: 2018-05-01, 10:20
Wysłany: 2018-05-02, 16:44
Wysłany: 2019-05-14, 20:31
Multikonta: Jonathan, Oscar, Margot
#8
Miasto ją drażniło. Mogła w nim przebywać przez jakiś czas, ścigać to, na co akurat miała ochotę, ale wędrowanie po nim w poszukiwaniu czegoś przydatnego do przeżycia, czy w celu znalezienia innych wróżek, które zniknęły jej z pola widzenia, nie było już takie miłe. Łapała się na tym, że ciągle szukała zagrożenia, nasłuchiwała kroków przeciwnika, gotowała się do potencjalnej walki spodziewając się ataku. Byli na terenie Łowców, gdzie Clave uważało zasmarkany papier za deklarację praw obowiązujących wszystkie rasy i Taillis wiedziała, że musi uważać, gdzie stawia kroki. Wiedziała o tym, może jako doświadczony wojownik, może podświadomie nie ufała tym, którzy się koło niej znajdowali, może po prostu wolała być, kurwa, gotowa na wszystko. Ale były też młodsze albo delikatniejsze wróżki, które nie spędzały życia na doskonaleniu umiejętności bojowych, żyły w ciszy, odosobnienia, z dala od innych i Niedźwiedzica czuła, że to o nie musi zadbać w pierwszej może kolejności, problem z nimi był jednak taki, że trudno było je odnaleźć i namierzyć, by w ogóle móc się nimi zaopiekować. Nie miała magicznych zdolności czarowników, nie umiała ich zatem wytropić i jedynie liczyła na szczęście, na jakiś ślad, którym mogłaby podążyć. Nie martwiła się za mocno o Nimat i jej dzieci, wiedziała, że jej kuzynka będzie umiała o siebie zadbać, Devana i Oinari również radzili sobie całkiem dobrze, pozostawała jednak wciąż Ignis i część wróżek, które widziała tamtego felernego dnia, ale ich ślad umknął jej sprzed nosa. Była jednak, niewątpliwie, niczym pies tropiący, który po tym jak podjął już się zadania, nie zamierzał rezygnować, choćby był głodny albo zmęczony. I być może właśnie ten upór spowodował, że zawędrowała tego dnia do parku, choć padało i było dość cicho. To jednak sprawiało, że Taillis czuła się lepiej.
Zatrzymała się na chwilę oddychając nieco głębiej i zastanawiając się, dokąd mogłaby się teraz wybrać, co załatwić, co sprawdzić. Nie mogła błąkać się bez celu, ale nie przychodziły jej już do głowy właściwie żadne miejsca, gdzie mogłaby jeszcze spotkać wróżki, gdzie mogłaby szukać kolejnych przejść. Wiedziała cały czas, że coś się jej wymyka, ale trudno było powiedzieć, co dokładnie. Musiała jak najprędzej znaleźć Oinari, ale jego chowaniec albo jej nie słuchał, albo miał własne zdanie na ten temat, bo nie był skłonny się po niego udać. A może po prostu nie umiała go o to odpowiednio poprosić, generalnie chuj wie, nie jej ostatecznie oceniać. Tak czy inaczej czuła napięcie, które uderzało gdzieś mocno w jej kręgosłup, w kark, w całe ciało, coś co szarpało i nawoływało, żeby się w końcu, kurwa, wzięła do dalszej roboty, a nie opierdalała spacerując sobie jak jebana panienka pod parasolką w czasie deszczu.
//Usagi.gif "<3")
Miasto ją drażniło. Mogła w nim przebywać przez jakiś czas, ścigać to, na co akurat miała ochotę, ale wędrowanie po nim w poszukiwaniu czegoś przydatnego do przeżycia, czy w celu znalezienia innych wróżek, które zniknęły jej z pola widzenia, nie było już takie miłe. Łapała się na tym, że ciągle szukała zagrożenia, nasłuchiwała kroków przeciwnika, gotowała się do potencjalnej walki spodziewając się ataku. Byli na terenie Łowców, gdzie Clave uważało zasmarkany papier za deklarację praw obowiązujących wszystkie rasy i Taillis wiedziała, że musi uważać, gdzie stawia kroki. Wiedziała o tym, może jako doświadczony wojownik, może podświadomie nie ufała tym, którzy się koło niej znajdowali, może po prostu wolała być, kurwa, gotowa na wszystko. Ale były też młodsze albo delikatniejsze wróżki, które nie spędzały życia na doskonaleniu umiejętności bojowych, żyły w ciszy, odosobnienia, z dala od innych i Niedźwiedzica czuła, że to o nie musi zadbać w pierwszej może kolejności, problem z nimi był jednak taki, że trudno było je odnaleźć i namierzyć, by w ogóle móc się nimi zaopiekować. Nie miała magicznych zdolności czarowników, nie umiała ich zatem wytropić i jedynie liczyła na szczęście, na jakiś ślad, którym mogłaby podążyć. Nie martwiła się za mocno o Nimat i jej dzieci, wiedziała, że jej kuzynka będzie umiała o siebie zadbać, Devana i Oinari również radzili sobie całkiem dobrze, pozostawała jednak wciąż Ignis i część wróżek, które widziała tamtego felernego dnia, ale ich ślad umknął jej sprzed nosa. Była jednak, niewątpliwie, niczym pies tropiący, który po tym jak podjął już się zadania, nie zamierzał rezygnować, choćby był głodny albo zmęczony. I być może właśnie ten upór spowodował, że zawędrowała tego dnia do parku, choć padało i było dość cicho. To jednak sprawiało, że Taillis czuła się lepiej.
Zatrzymała się na chwilę oddychając nieco głębiej i zastanawiając się, dokąd mogłaby się teraz wybrać, co załatwić, co sprawdzić. Nie mogła błąkać się bez celu, ale nie przychodziły jej już do głowy właściwie żadne miejsca, gdzie mogłaby jeszcze spotkać wróżki, gdzie mogłaby szukać kolejnych przejść. Wiedziała cały czas, że coś się jej wymyka, ale trudno było powiedzieć, co dokładnie. Musiała jak najprędzej znaleźć Oinari, ale jego chowaniec albo jej nie słuchał, albo miał własne zdanie na ten temat, bo nie był skłonny się po niego udać. A może po prostu nie umiała go o to odpowiednio poprosić, generalnie chuj wie, nie jej ostatecznie oceniać. Tak czy inaczej czuła napięcie, które uderzało gdzieś mocno w jej kręgosłup, w kark, w całe ciało, coś co szarpało i nawoływało, żeby się w końcu, kurwa, wzięła do dalszej roboty, a nie opierdalała spacerując sobie jak jebana panienka pod parasolką w czasie deszczu.
//Usagi
Wysłany: 2019-05-16, 20:17
Multikonta: Jonathan, Oscar, Margot
Wysłany: 2019-05-19, 21:15
Multikonta: Jonathan, Oscar, Margot
Wysłany: 2019-06-20, 14:04
Multikonta: Jonathan, Oscar, Margot
|
Don't know where to go
Don't know where to go Don't know if I should Don't know if I could |
Wysłany: 2019-06-22, 16:58
Multikonta: Jonathan, Oscar, Margot
Czy Taillis przejmowała się imionami? Właściwie określała się od dawna jako Niedźwiedzica, chociaż jej najbliżsi używali imienia, które przyjęła dawno temu. Stulecia minęły od chwili, gdy będąc we Francji musiała wymyślić sobie miano, jakim mogłaby się posługiwać i nim nawet o tym pomyślała wybrała Marianne, co przylgnęło do niej na tyle, że właściwie wszyscy mówili o niej właśnie w taki sposób. Ewentualnie określali ją nieco bardziej bojowym mianem wywodzącym się faktycznie od zwierzęcia, którego formę przyjmowała najczęściej i najchętniej, okazując nie tylko jego siłę, ale i swoistą łagodność, co wcale nie było tak proste do dostrzeżenia. Tak czy inaczej nie miałaby do nikogo uwag, gdyby wymyślił jej jakiś nowy przydomek, ostatecznie przywykła do tego, że wołano ją już w różne sposoby, była przez długi czas również mężczyzną, toteż pewnie i na znane komuś z dawnych lat miano by zareagowała. Nie wiedziała jednak, kim tak naprawdę jest Usagi. Co ciekawe - sama nie wiedziała kim jest. Nigdy się tym nie interesowała, uznawała po prostu, że matka odeszła i tyle, ale gdyby usiadła i o tym pomyślała, doszłaby chyba do wniosku, że właściwie w ogóle jej nie pamięta, a z opowieści ojca nie mogła wywnioskować zupełnie nic. Czy zatem jego miłość została urażona i nie był w stanie mówić o tej kobiecie? Czy kryło się za tym coś innego? Nie wiedziała i zapewne nigdy nie miała się dowiedzieć, ostatecznie ci, którzy znali prawdę, znajdowali się już raczej od dawna w świecie osiągalnym jedynie dla martwych.
Trudno było jej całkowicie ukryć odruch. Nie umiała tak spokojnie przejść obok samego wspomnienia o Bevinie, który był śmierdzącym kundlem. Skąd wziął się ich konflikt? Proste. Stąd, że młokos nie umiał zrozumieć, że dowódcami z reguły zostają o wiele bardziej doświadczone jednostki. To zaś, że Taillis nigdy nie była zaprzysiężona żadnemu dworowi, nie składała obietnic na śmierć i życie wyraźnie stało pucasowi solą w oku. Dopiero stulecia później Niedźwiedzica znalazła własne miejsce na ziemi, zaufała na tyle Królowi, by oddać mu pokłon i ślubować, że pozostanie mu wierna aż do śmierci. Kwestia ta stawała się teraz o tyle łatwiejsza, że jej obietnice dotyczyły po prostu wszystkich wróżek. Na zrozumienie pewnych spraw miał jednak dopiero nadejść czas.
Skinęła sztywno głową na jej pochwałę i Usagi właściwie powinna się cieszyć. Niedźwiedzica nie należała niestety do ośób, które umiały przyjmować komplementy. Och, gdyby spotkały się stulecia wcześniej, być może Mała Lisica miałaby szansę dostrzec rumieniec zdobiący oblicze wojowniczki, teraz jednak kobieta strzelała oczami na boki nie mając pojęcia, jak powinna się w tej kwestii zachować. Prędko jednak skupiła się na tym, co wróżka miała jej jeszcze do powiedzenia i złapała głęboko oddech, bo kwestia, którą Usagi poruszyła, była niesamowicie ciężka. Taillis wiedziała jednak, że nie mogą przejść obok niej obojętnie, że to coś, do czego muszą dążyć, powrót na wyspę, choćby miało to być najtrudniejsze na świecie, choćby miało to kosztować kogoś życie. Niedźwiedzica liczyła się z tym, że nie powróci już do rodzinnej krainy, ale w dużej mierze taki właśnie był los wojowników, nie mogła zatem po prostu protestować.
- Wrócimy tam. Jestem pewna, że znajdziemy właściwą drogę - stwierdziła dość twardo, a później pogoniła niejako Usagi stwierdzając, że mogą zacząć za chwilę zwracać nazbyt wielką uwagę otoczenia, więc nie ma sensu dalej tutaj sterczeć. Musiały dotrzeć do domu czarownika, gdzie na pewno będą o wiele bezpieczniejsze.
//z/t x2 ?
Trudno było jej całkowicie ukryć odruch. Nie umiała tak spokojnie przejść obok samego wspomnienia o Bevinie, który był śmierdzącym kundlem. Skąd wziął się ich konflikt? Proste. Stąd, że młokos nie umiał zrozumieć, że dowódcami z reguły zostają o wiele bardziej doświadczone jednostki. To zaś, że Taillis nigdy nie była zaprzysiężona żadnemu dworowi, nie składała obietnic na śmierć i życie wyraźnie stało pucasowi solą w oku. Dopiero stulecia później Niedźwiedzica znalazła własne miejsce na ziemi, zaufała na tyle Królowi, by oddać mu pokłon i ślubować, że pozostanie mu wierna aż do śmierci. Kwestia ta stawała się teraz o tyle łatwiejsza, że jej obietnice dotyczyły po prostu wszystkich wróżek. Na zrozumienie pewnych spraw miał jednak dopiero nadejść czas.
Skinęła sztywno głową na jej pochwałę i Usagi właściwie powinna się cieszyć. Niedźwiedzica nie należała niestety do ośób, które umiały przyjmować komplementy. Och, gdyby spotkały się stulecia wcześniej, być może Mała Lisica miałaby szansę dostrzec rumieniec zdobiący oblicze wojowniczki, teraz jednak kobieta strzelała oczami na boki nie mając pojęcia, jak powinna się w tej kwestii zachować. Prędko jednak skupiła się na tym, co wróżka miała jej jeszcze do powiedzenia i złapała głęboko oddech, bo kwestia, którą Usagi poruszyła, była niesamowicie ciężka. Taillis wiedziała jednak, że nie mogą przejść obok niej obojętnie, że to coś, do czego muszą dążyć, powrót na wyspę, choćby miało to być najtrudniejsze na świecie, choćby miało to kosztować kogoś życie. Niedźwiedzica liczyła się z tym, że nie powróci już do rodzinnej krainy, ale w dużej mierze taki właśnie był los wojowników, nie mogła zatem po prostu protestować.
- Wrócimy tam. Jestem pewna, że znajdziemy właściwą drogę - stwierdziła dość twardo, a później pogoniła niejako Usagi stwierdzając, że mogą zacząć za chwilę zwracać nazbyt wielką uwagę otoczenia, więc nie ma sensu dalej tutaj sterczeć. Musiały dotrzeć do domu czarownika, gdzie na pewno będą o wiele bezpieczniejsze.
//z/t x2
? |
Don't know where to go
Don't know where to go Don't know if I should Don't know if I could |
[ ODPOWIEDZ ]
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Shadow York @ 2019 Forum zostało otwarte 28.10.2017r.
