Wchodzisz do swojego Domu. Ju¿ przed otwarciem drzwi co¶ ci nie pasowa³o. Nowy zapach? Kobiecy szósty zmys³? A mo¿e po prostu jeste¶ zmêczona po ca³ym dniu i tylko ci siê to wydaje?
Otwierasz drzwi i pierwsze co widzisz to poszarpana i poszarpana rolka papieru, która ewidentnie by³a idealn± zabawk±. Wchodzisz do pomieszczenia i w ostatniej chwili zatrzymujesz nogê, bo o to pod ni± w równym rzêdzie le¿± myszy, które najwidoczniej musia³y siê zagnie¼dziæ w budynku. Có¿ czêsta rzecz w mie¶cie, ale chwila? Czy aby na pewno mia³a¶ adoptowanego kota? Przechodzisz nad truch³ami no i w tym momencie ciê zamurowa³o. O to przed tob± tamponami bawi siê Kot. Sora kiedy¶ ci wspomina³ co¶ o kocie, ale czy na pewno to ten sam?
Kot kiedy ciê zauwa¿y³, nagle wsta³, spojrza³ prosto w oczy i g³o¶no miaukn±³, jakby chcia³ powiedzieæ, „Zamawia³a Pani Deratyzacjê?”. Jednak nie by³o ci dane podej¶æ do niego, bo o to chwici³ za tampon, którego sk±d¶ wyci±gn±³ i uciek³ gdzie¶ w g³±b mieszkania.

Nowy zapach w domu… W pierwszej chwili Sina uzna³a, ¿e to jej brat sobie kogo¶ przyprowadzi³. Nie no, ma prawo, nie przesadzajmy, przecie¿ to nie tak, ¿e bêdzie mu zabrania³a sprowadzania kumpli, o ile posprz±taj± po sobie. Tylko… Dlaczego rozwali³ papier toaletowy? Dziewczyna unios³a wysoko brwi, zastanawiaj±c siê, co m³odemu mog³o odbiæ. Chocia¿…
- ^@%^$%@^%I@*! – najprostsza i najbardziej standardowa reakcja na obecno¶æ rz±dku myszy, do tego martwych. Czy jego posra³o ju¿ dokumentnie? Proszê pañstwa, no co tu siê w ogóle dzieje? I w domu po czarowniku nigdy w ¿yciu nie by³o myszy. Nie ma takiej opcji nawet, za d³ugo tu mieszka…
- O jasny gwint. Kot. – wytrzeszczy³a ¶lepia na widok futrzaka. Po pierwsze, to nie by³ jej kot. Po drugie, to bydle dorwa³o jej tampony, na które tak jakby zaczyna³o byæ zapotrzebowanie. Po trzecie…
- MAK, ZABIJÊ CIÊ! – skoro kot nie jej, to znaczy, ¿e brat musia³ go sprowadziæ. Z Sor± jeszcze tematu nie powi±za³a, gnaj±c po mieszkaniu i próbuj±c sier¶ci± wywêszyæ.

Ruszy³a¶ za nim, ale czy na pewno by³ przed tob±? Nagle us³ysza³a¶ jaki¶ ruch za tob±, a potem jeszcze gdzie¶ w g³±b mieszkania. No i zaczê³a siê zabawa w kotka i myszkê. I najwidoczniej to ty by³a¶ myszk±, bo ewidentnie kot by³ wszêdzie i nigdzie i tak w³a¶ciwie mo¿na by³o stwierdziæ, ¿e sier¶ciuch jest szybki. Kiedy w koñcu wesz³a¶ do swojej sypialni, kocur siedzia³ na ³ó¿ku, jak by czekaj±c na ciebie. Tampon le¿a³ u jego ³apek, a on sam patrz±c ci tymi, bezczelnymi kocimi ¶lepiami miaukn±³ przeci±gle.

Zabawa w kotka i myszkê z kotem by³a szczytem marzeñ na tê chwilê. Zw³aszcza, ¿e to bydle wziê³o siê w jej domu diabli wiedz± sk±d. Widz±c jednak futrzaka na w³asnym ³ó¿ku, wszystko siê w jej zje¿y³o i warknê³a d³ugim, przeci±g³ym warkotem, ³ypi±c na zwierzê z min± z cyklu „lepiej spierdalaj, zanim zacznê pluæ kocim futrem”.
- Wypad, koci gnojku. Nie mam czasu na opiekê nad jakimkolwiek kotem. – rzuci³a gro¼nie, podchodz±c do ³ó¿ka i próbuj±c bezczelne zwierzê z³apaæ za kark i zwyczajnie wyprowadziæ z sypialni. Mo¿e go wrzuci do ³ó¿ka brata? To jest nawet my¶l… O ile bydle da siê z³apaæ.

Kot na twoje warkniêcie przekrzywi³ ³eb i przymru¿y³ oczy. Najwidoczniej sztuczka wcale go nie wzruszy³a. Co ciekawe zbyt rozumnie na ciebie patrzy³, jakby rozumia³, dok³adnie co chcesz mu powiedzieæ. Siedzia³ dalej do momentu gdy podesz³a¶ do niego. Wyci±gniêcie reki do niego to by³ najzwyczajniej w ¶wiecie b³±d, bo nie wiedzieæ kiedy kot przewali³ siê na plecy, uruchamiaj±c ¿yw± koci± pu³apkê, w momencie kiedy chcia³a¶ go chwyciæ. W efekcie ³apa wyl±dowa³a na jego brzuchu, a kocie ³apy z jak¿e mi³ymi ma³ymi pazurami z³apa³y twoj± d³oñ, wbijaj±c w nie pazury oraz k³y. Naturaln± rzecz± by³o to, ¿e chcia³a¶ wycofaæ d³oñ, ale by³o ju¿ za pó¼no, bo podnios³a¶ j± razem z kotem. Ten gdy tylko poczu³, ¿e jest w powietrzu, pu¶ci³ ciê, lecz nim zd±¿y³ wyl±dowaæ na ziemie, zd±¿y³ ju¿ gdzie¶ znikn±æ. Nie przesz³o ci w tej chwili przez my¶l, ¿e jest nieco za szybki, no ale chwilê potem us³ysza³a¶ ha³as dobiegaj±cy z kuchni przy akompaniamencie rozbijanego talerza.

Który kot nie ucieka przed wilkiem? Kot-samobójca. Ewentualnie kot-kamikadze. Gorzej, ¿e cholerny desantowiec by³ m±drzejszy ni¿ wiêkszo¶æ przedstawicieli gatunku. Wrzask Siny by³ s³yszalny w promieniu co najmniej kilometra, gdy pazury i k³y zatopi³y siê w rêce. Oczywi¶cie kot uwali³ siê krwi± wilczycy, ale niestety po¶ciel te¿.
- Dobra gnoju. Dosyæ tego. – warknê³a, gdy kocisko znowu jej zniknê³o. – Dorwê ciê i zawiozê do weta. Na kastracjê. – potrz±snê³a obola³± rêk±, z ogromn± nadziejê, ¿e nie mia³ jakiego¶ ¶wiñstwa na pazurach i rany wygoj± siê szybko. Skoro dorwanie futra rêkami nie wchodzi³o w grê, zgarnê³a prze¶cierad³o. Chrzaniæ to, potem jej najwy¿ej wywali. Uzbrojona w p³achtê materia³u zesz³a do kuchni, oceniaj±c poziom zniszczeñ. Na ca³e szczê¶cie mas³a nie u¿ywa³a… Chyba, ¿e który¶ z braci by³ ³askaw kupiæ i zostawiæ na wierzchu.
- Kici kici kici. Chod¼ gnoju, odtransportujê Ciê Sorze. On Ciê wrêcz uwielbia. – stwierdzi³a z wybitnie paskudnym u¶mieszkiem na twarzy, szukaj±c wzrokiem futrzaka.

Kto zdawa³ siê rozumieæ, wszystko, co do niego mówisz. I czy on czasem nie przewróci³ teatralnie oczami? A mo¿e tobie siê zdawa³o? W ka¿dym b±d¼ razie w kuchni siedzia³ jak gdyby nigdy nic na blacie i czy¶ci³ sobie ³apkê z twojej krwi. Co jak co ale by³ porz±dnym i czystym kotem, a nie jakim¶ tam futrzakiem z zakazanej uliczki na podejrzanej dzielnicy. Kiedy tylko ruszy³a¶, w jego kierunku kot zastyg³ w bezruchu, tylko ciê obserwuj±c z lekko opuszczon± g³ow±. Kiedy siê nie zatrzyma³a¶ jego ³apka, któr± czy¶ci³, skierowa³a siê do szklanki z jakim¶ p³ynem, który sta³ nieopodal. Przesun±³, j± lekko obserwuj±c, twoj± reakcjê. Gdy zobaczy³, ¿e ruszasz siê dalej w jego kierunku, znów przesun±³ szklankê i w ten sposób zatrzyma³a siê niemal poza blatem, wystarczy³o tylko lekko szturchn±æ, a szklanka na pewno wyl±dowa³aby na ziemi. I tak o to kot bezczelnie patrzy³ ci prosto w oczy z ³apk±, która powoli wêdrowa³a w kierunku szklanki, niczym w slow mo.

Je¿eli bêdziesz chcia³a, z³apaæ szklankê to poproszê rzut monet± TAK/NIE

Czy szklanka bêdzie z³apana?

Na widok koteczka nie zosta³o jej nic innego jak zwyczajnie prychn±æ. Chocia¿ trzeba przyznaæ, ¿e przynajmniej nie wygl±da³o, jakby zamierza³ jej zasyfiæ ca³± kuchniê jej w³asn± krwi±. Za to widaæ by³o, ¿e futrzak ewidentnie co¶ kombinowa³. Przynajmniej nie dosta³ siê do lodówki, inaczej obiad ju¿ dawno poszed³by siê chrzaniæ… Za to na widok szklanki zamar³a.
- Kocie… Kocie. – zmru¿y³a lekko oczy, doskonale wiedz±c, ¿e w ¶rodku szklanki znajduje siê resztka kawy. No, nie taka ma³a resztka, ale nadal. Kawa. – Ja rozumiem, ¿e jeste¶ wkurwiaj±cym sier¶ciem, ale kawê Ty mi zostaw. Jak mi zostawisz kawê, podzielê siê kurczakiem. – zaproponowa³a ostro¿nie, robi±c kroczek do przodu, zezuj±c to na kota to na szklankê. W ostatniej chwili rzuci³a siê do blatu, ³api±c przedmiot. Ufffff, uda³o siê, na ca³e szczê¶cie. Wyprostowa³a siê wiêc i spojrza³a wymownie na kota. 1:0 dla wilka… - I teraz sam sobie odpowiedz, czy zas³ugujesz na czê¶æ mojego obiadu. – skwitowa³a, krzy¿uj±c ³apki na piersi. Prze¶cierad³o wyl±dowa³o na stole obok kota, a wilczyca zastanawia³a siê, jak tu siê pozbyæ niechcianego lokatora. Gdyby nie psoci³, to jeszcze da³aby mu spokój, a tak?

Mako wpad³ do pomieszczenia niczym burza s³ysz±c dziwne odg³osy, w pierwszej chwili zamierza³ je zignorowaæ, lecz z czasem siê nasili³y tak, ¿e trudno by³o ich nie s³yszeæ. Co jak co, ale s³uch to ona ma dobry. Wchodz±c do pokoju zerkn±³ niepewnie do ¶rodka i dostrzeg³... kota!
-Ooo, ale fajny! Gdzie go znalaz³a¶? - rzek³ weso³ym tonem w pierwszej chwili nie dostrzegaj±c siostry. Co jak, co, ale j± to akurat widuje na co dzieñ, a koty to akurat niekoniecznie. Podszed³ przez próg parê kroków i zatrzyma³ siê patrz±c niepewnie to na Sinê, to na kota. Czy¿by nowy domownik w ich domku?

Sina: Kiedy siê schyla³a¶, kot wskoczy³ ci na plecy po to, by wskoczyæ na szafkê, Tam usiad³ i obserwowa³ ciê z góry. Co¶ ewidentnie planowa³. By³o to widaæ w jego oczach. A kiedy zapyta³a¶ siê, go kto zas³uguje na jedzenie oczywi¶cie, ¿e miaukn±³ cieniutko, lecz przeci±gle. Jakby mia³o to znaczyæ, "oczywi¶cie, ¿e ja a kto inny, przecie¿ z³apa³a¶!".
W tym samym czasie us³ysza³a¶ brata, który w³a¶nie wparowa³ do domu.

Mako: Widzisz ca³± scenê ze spadaj±c± szklank± z kaw±, oraz to jak kot wskakuje na szafkê. Zaskakuj±co zwinny nieprawda¿? Ale zaraz kiedy on siê pojawi³ ko³o twoich nóg? Przecie¿ jeszcze przed chwil± widzia³e¶ go na szafce i jeste¶ wrêcz pewien, ¿e nie schodzi³ z niej. Tak o to nagle czujesz ocieranie siê o nogi

Poproszê o odpis w 48h

- O¿! - wyprostowa³a siê natychmiast, czuj±c kota na plecach. No ale teraz siedzia³ ju¿ na szafce, wiêc i tak nic jej to nie da³o. Westchnê³a pod nosem i odwróci³a siê w stronê brata, którego wyczucie zas³ugiwa³o na zupe³nie inny opis.
- Sam przyszed³. - wyja¶ni³a z wzruszeniem ramion i pokrêci³a g³ow± przy tym. - Jak chcesz, mo¿esz mu znale¼æ i daæ jak±¶ miskê z wod±. Kurczakiem pewnie nie pogardzi... - skoro niechciany wspó³lokator nie chcia³ opu¶ciæ domostwa, to mo¿e nakarmiony nie bêdzie chcia³ ju¿ a¿ tak psociæ. Dlatego chwilê pó¼niej na talerzu znalaz³o siê kilka k±sków gotowanego miêska, które podsunê³a futrzakowi.
- Kici kici! Masz, to dla Ciebie. - choæ z bezg³o¶n± pro¶b±, by nie rozwala³ nic wiêcej, bo jednak a¿ tak dobrego refleksu nie mia³a.

-Em no okej? - rzek³ unosz±c brwi ku górze. Nie ¿eby co¶, ale koty to u nich rzadko¶æ, a przynajmniej on nie widuje ich tak czêsto jakby siê sam móg³ domy¶laæ. Zerka³ na kota z zaciekawieniem, ogólnie to by³ zwinny skubany. W momencie gdy ten zacz±³ ocieraæ siê wokó³ niego nogi to sam kucn±³ i mia³ nadziejê pog³askaæ go za uchem, jednak nie mia³ pewno¶ci jak ten siê zachowa i czy przypadkiem nie spindoli gdzie¶ dalej. A je¿eli sytuacja pozwoli to postara siê go z³apaæ, a jak siê móg³ domy¶laæ nie bêdzie to takie proste jak mog³o siê wydawaæ.

Mako: W momencie kiedy zacz±³e¶, g³askaæ kota ten zacz±³ siê nastawiaæ do g³askania. Kiedy ju¿ my¶la³e¶, ¿e mo¿esz go podnie¶æ, ten gwa³townie zbi³ pazury w twoje rêce oraz ugryz³ ciê. Podnoszenie dzikiego kota raczej nie by³o najlepszym pomys³em, rany, które masz to zaledwie zadrapania, które dziêki regeneracji powinny do¶æ szybko siê zagoiæ. Kot oczywi¶cie odskoczy³, by nastêpnie odwróciæ siê do ciebie i zaznaczyæ swe oburzenie g³o¶nym sykiem.

Sina: Równie¿ nie zauwa¿y³a¶ kiedy kot zlaz³ z szafki. Czy on czasem siê nie przemieszcza³ w czasoprzestrzeni? Nie by³o jednak czasu na zastanowienia, bo oto zauwa¿y³a¶ jak twój brat który, chyba nie us³ysza³ twojej pro¶by zwi±zan± ze znalezieniem, jakiej¶ miski i nalania do niej wody, próbowa³ podnie¶æ dzikiego kota na rêce. Jednak po ca³ej sytuacji kot us³ysza³ magiczne s³owo "jedzenie" i tak o to przydrepta³ z podniesionym ogonem do talerzyka z miêsem, by zacz±æ je konsumowaæ.

Czas 48h

Jedyne, co aktualnie mog³a zrobiæ, to strzeliæ soczystego facepalma. Przecie¿ prosi³a. No tak, ale po co s³uchaæ siostry, jasne.
- Raczej nie podrapa³ za mocno... I prosi³am o wodê. - wytknê³a bratu i z braku wyj¶cia sama przyszykowa³a miskê z wod± dla sier¶cia, stawiaj±c j± kawa³ek dalej. Widz±c jednak, ¿e kot zaj±³ siê jedzeniem, westchnê³a cicho i dorzuci³a mu jeszcze kilka k±sków, by usi±¶æ w koñcu obok. Najwyra¼niej kitku psoci³, bo by³ g³odny.
- G³odny i psoci, hmm? - nie wnika³a ju¿, w jakim tempie przemieszcza³ siê kot, to nie mia³o sensu zwyczajnie. Wa¿ne, ¿e teraz tu siedzia³. - Dasz siê teraz pog³askaæ? Obiecujê nie podnosiæ... - ostro¿nie wyci±gnê³a d³oñ do futrzaka, jednak powoli i obserwuj±c jego reakcje, gotowa zabraæ rêkê na najmniejsz± oznakê niechêci ze strony kota.

-Kot wydawa³ siê ciekawszy od miski wody - odezwa³ siê wytykaj±c siostrze jêzyk, tak poza tym to dziad go ugryz³! Nie spodziewa³ siê ataku z zaskoczenia. Cofn±³ rêkê z automatu i zmarszczy³ brwi, w sumie powinien tego spodziewaæ siê po dzikim kocie, ale jako¶ o tym wcze¶niej nie pomy¶la³. G³upi on.
-Co z nim zrobimy? Wyrzucimy? - Odezwa³ sie po chwili ciszy, z jednej strony mia³oby to sens, bo jednak jest dzikim kotem i nawet nie by³o wiadome czy daliby radê go oswoiæ, z drugiej jednak strony trochê by³o go szkoda. No mo¿e nie a¿ tak bardzo, bo go pogryz³ wiêc jego stosunek emaptii do tego kota mimo wszystko jest ni¿szy ni¿ zazwyczaj.