Wchodzisz do swojego Domu. Ju¿ przed otwarciem drzwi co¶ ci nie pasowa³o. Nowy zapach? Kobiecy szósty zmys³? A mo¿e po prostu jeste¶ zmêczona po ca³ym dniu i tylko ci siê to wydaje?
Otwierasz drzwi i pierwsze co widzisz to poszarpana i poszarpana rolka papieru, która ewidentnie by³a idealn± zabawk±. Wchodzisz do pomieszczenia i w ostatniej chwili zatrzymujesz nogê, bo o to pod ni± w równym rzêdzie le¿± myszy, które najwidoczniej musia³y siê zagnie¼dziæ w budynku. Có¿ czêsta rzecz w mie¶cie, ale chwila? Czy aby na pewno mia³a¶ adoptowanego kota? Przechodzisz nad truch³ami no i w tym momencie ciê zamurowa³o. O to przed tob± tamponami bawi siê Kot. Sora kiedy¶ ci wspomina³ co¶ o kocie, ale czy na pewno to ten sam?
Kot kiedy ciê zauwa¿y³, nagle wsta³, spojrza³ prosto w oczy i g³o¶no miaukn±³, jakby chcia³ powiedzieæ, „Zamawia³a Pani Deratyzacjê?”. Jednak nie by³o ci dane podej¶æ do niego, bo o to chwici³ za tampon, którego sk±d¶ wyci±gn±³ i uciek³ gdzie¶ w g³±b mieszkania.

Nowy zapach w domu… W pierwszej chwili Sina uzna³a, ¿e to jej brat sobie kogo¶ przyprowadzi³. Nie no, ma prawo, nie przesadzajmy, przecie¿ to nie tak, ¿e bêdzie mu zabrania³a sprowadzania kumpli, o ile posprz±taj± po sobie. Tylko… Dlaczego rozwali³ papier toaletowy? Dziewczyna unios³a wysoko brwi, zastanawiaj±c siê, co m³odemu mog³o odbiæ. Chocia¿…
- ^@%^$%@^%I@*! – najprostsza i najbardziej standardowa reakcja na obecno¶æ rz±dku myszy, do tego martwych. Czy jego posra³o ju¿ dokumentnie? Proszê pañstwa, no co tu siê w ogóle dzieje? I w domu po czarowniku nigdy w ¿yciu nie by³o myszy. Nie ma takiej opcji nawet, za d³ugo tu mieszka…
- O jasny gwint. Kot. – wytrzeszczy³a ¶lepia na widok futrzaka. Po pierwsze, to nie by³ jej kot. Po drugie, to bydle dorwa³o jej tampony, na które tak jakby zaczyna³o byæ zapotrzebowanie. Po trzecie…
- MAK, ZABIJÊ CIÊ! – skoro kot nie jej, to znaczy, ¿e brat musia³ go sprowadziæ. Z Sor± jeszcze tematu nie powi±za³a, gnaj±c po mieszkaniu i próbuj±c sier¶ci± wywêszyæ.

Ruszy³a¶ za nim, ale czy na pewno by³ przed tob±? Nagle us³ysza³a¶ jaki¶ ruch za tob±, a potem jeszcze gdzie¶ w g³±b mieszkania. No i zaczê³a siê zabawa w kotka i myszkê. I najwidoczniej to ty by³a¶ myszk±, bo ewidentnie kot by³ wszêdzie i nigdzie i tak w³a¶ciwie mo¿na by³o stwierdziæ, ¿e sier¶ciuch jest szybki. Kiedy w koñcu wesz³a¶ do swojej sypialni, kocur siedzia³ na ³ó¿ku, jak by czekaj±c na ciebie. Tampon le¿a³ u jego ³apek, a on sam patrz±c ci tymi, bezczelnymi kocimi ¶lepiami miaukn±³ przeci±gle.

Zabawa w kotka i myszkê z kotem by³a szczytem marzeñ na tê chwilê. Zw³aszcza, ¿e to bydle wziê³o siê w jej domu diabli wiedz± sk±d. Widz±c jednak futrzaka na w³asnym ³ó¿ku, wszystko siê w jej zje¿y³o i warknê³a d³ugim, przeci±g³ym warkotem, ³ypi±c na zwierzê z min± z cyklu „lepiej spierdalaj, zanim zacznê pluæ kocim futrem”.
- Wypad, koci gnojku. Nie mam czasu na opiekê nad jakimkolwiek kotem. – rzuci³a gro¼nie, podchodz±c do ³ó¿ka i próbuj±c bezczelne zwierzê z³apaæ za kark i zwyczajnie wyprowadziæ z sypialni. Mo¿e go wrzuci do ³ó¿ka brata? To jest nawet my¶l… O ile bydle da siê z³apaæ.

Kot na twoje warkniêcie przekrzywi³ ³eb i przymru¿y³ oczy. Najwidoczniej sztuczka wcale go nie wzruszy³a. Co ciekawe zbyt rozumnie na ciebie patrzy³, jakby rozumia³, dok³adnie co chcesz mu powiedzieæ. Siedzia³ dalej do momentu gdy podesz³a¶ do niego. Wyci±gniêcie reki do niego to by³ najzwyczajniej w ¶wiecie b³±d, bo nie wiedzieæ kiedy kot przewali³ siê na plecy, uruchamiaj±c ¿yw± koci± pu³apkê, w momencie kiedy chcia³a¶ go chwyciæ. W efekcie ³apa wyl±dowa³a na jego brzuchu, a kocie ³apy z jak¿e mi³ymi ma³ymi pazurami z³apa³y twoj± d³oñ, wbijaj±c w nie pazury oraz k³y. Naturaln± rzecz± by³o to, ¿e chcia³a¶ wycofaæ d³oñ, ale by³o ju¿ za pó¼no, bo podnios³a¶ j± razem z kotem. Ten gdy tylko poczu³, ¿e jest w powietrzu, pu¶ci³ ciê, lecz nim zd±¿y³ wyl±dowaæ na ziemie, zd±¿y³ ju¿ gdzie¶ znikn±æ. Nie przesz³o ci w tej chwili przez my¶l, ¿e jest nieco za szybki, no ale chwilê potem us³ysza³a¶ ha³as dobiegaj±cy z kuchni przy akompaniamencie rozbijanego talerza.

Który kot nie ucieka przed wilkiem? Kot-samobójca. Ewentualnie kot-kamikadze. Gorzej, ¿e cholerny desantowiec by³ m±drzejszy ni¿ wiêkszo¶æ przedstawicieli gatunku. Wrzask Siny by³ s³yszalny w promieniu co najmniej kilometra, gdy pazury i k³y zatopi³y siê w rêce. Oczywi¶cie kot uwali³ siê krwi± wilczycy, ale niestety po¶ciel te¿.
- Dobra gnoju. Dosyæ tego. – warknê³a, gdy kocisko znowu jej zniknê³o. – Dorwê ciê i zawiozê do weta. Na kastracjê. – potrz±snê³a obola³± rêk±, z ogromn± nadziejê, ¿e nie mia³ jakiego¶ ¶wiñstwa na pazurach i rany wygoj± siê szybko. Skoro dorwanie futra rêkami nie wchodzi³o w grê, zgarnê³a prze¶cierad³o. Chrzaniæ to, potem jej najwy¿ej wywali. Uzbrojona w p³achtê materia³u zesz³a do kuchni, oceniaj±c poziom zniszczeñ. Na ca³e szczê¶cie mas³a nie u¿ywa³a… Chyba, ¿e który¶ z braci by³ ³askaw kupiæ i zostawiæ na wierzchu.
- Kici kici kici. Chod¼ gnoju, odtransportujê Ciê Sorze. On Ciê wrêcz uwielbia. – stwierdzi³a z wybitnie paskudnym u¶mieszkiem na twarzy, szukaj±c wzrokiem futrzaka.

Kto zdawa³ siê rozumieæ, wszystko, co do niego mówisz. I czy on czasem nie przewróci³ teatralnie oczami? A mo¿e tobie siê zdawa³o? W ka¿dym b±d¼ razie w kuchni siedzia³ jak gdyby nigdy nic na blacie i czy¶ci³ sobie ³apkê z twojej krwi. Co jak co ale by³ porz±dnym i czystym kotem, a nie jakim¶ tam futrzakiem z zakazanej uliczki na podejrzanej dzielnicy. Kiedy tylko ruszy³a¶, w jego kierunku kot zastyg³ w bezruchu, tylko ciê obserwuj±c z lekko opuszczon± g³ow±. Kiedy siê nie zatrzyma³a¶ jego ³apka, któr± czy¶ci³, skierowa³a siê do szklanki z jakim¶ p³ynem, który sta³ nieopodal. Przesun±³, j± lekko obserwuj±c, twoj± reakcjê. Gdy zobaczy³, ¿e ruszasz siê dalej w jego kierunku, znów przesun±³ szklankê i w ten sposób zatrzyma³a siê niemal poza blatem, wystarczy³o tylko lekko szturchn±æ, a szklanka na pewno wyl±dowa³aby na ziemi. I tak o to kot bezczelnie patrzy³ ci prosto w oczy z ³apk±, która powoli wêdrowa³a w kierunku szklanki, niczym w slow mo.

Je¿eli bêdziesz chcia³a, z³apaæ szklankê to poproszê rzut monet± TAK/NIE

Czy szklanka bêdzie z³apana?

Na widok koteczka nie zosta³o jej nic innego jak zwyczajnie prychn±æ. Chocia¿ trzeba przyznaæ, ¿e przynajmniej nie wygl±da³o, jakby zamierza³ jej zasyfiæ ca³± kuchniê jej w³asn± krwi±. Za to widaæ by³o, ¿e futrzak ewidentnie co¶ kombinowa³. Przynajmniej nie dosta³ siê do lodówki, inaczej obiad ju¿ dawno poszed³by siê chrzaniæ… Za to na widok szklanki zamar³a.
- Kocie… Kocie. – zmru¿y³a lekko oczy, doskonale wiedz±c, ¿e w ¶rodku szklanki znajduje siê resztka kawy. No, nie taka ma³a resztka, ale nadal. Kawa. – Ja rozumiem, ¿e jeste¶ wkurwiaj±cym sier¶ciem, ale kawê Ty mi zostaw. Jak mi zostawisz kawê, podzielê siê kurczakiem. – zaproponowa³a ostro¿nie, robi±c kroczek do przodu, zezuj±c to na kota to na szklankê. W ostatniej chwili rzuci³a siê do blatu, ³api±c przedmiot. Ufffff, uda³o siê, na ca³e szczê¶cie. Wyprostowa³a siê wiêc i spojrza³a wymownie na kota. 1:0 dla wilka… - I teraz sam sobie odpowiedz, czy zas³ugujesz na czê¶æ mojego obiadu. – skwitowa³a, krzy¿uj±c ³apki na piersi. Prze¶cierad³o wyl±dowa³o na stole obok kota, a wilczyca zastanawia³a siê, jak tu siê pozbyæ niechcianego lokatora. Gdyby nie psoci³, to jeszcze da³aby mu spokój, a tak?

Mako wpad³ do pomieszczenia niczym burza s³ysz±c dziwne odg³osy, w pierwszej chwili zamierza³ je zignorowaæ, lecz z czasem siê nasili³y tak, ¿e trudno by³o ich nie s³yszeæ. Co jak co, ale s³uch to ona ma dobry. Wchodz±c do pokoju zerkn±³ niepewnie do ¶rodka i dostrzeg³... kota!
-Ooo, ale fajny! Gdzie go znalaz³a¶? - rzek³ weso³ym tonem w pierwszej chwili nie dostrzegaj±c siostry. Co jak, co, ale j± to akurat widuje na co dzieñ, a koty to akurat niekoniecznie. Podszed³ przez próg parê kroków i zatrzyma³ siê patrz±c niepewnie to na Sinê, to na kota. Czy¿by nowy domownik w ich domku?