Co jak co, ale Estery nie da³o siê podpi±æ pod stereotypowego wampira. Ni w z±b pasowa³a do takiego wizerunku. Kolorowa, weso³a, g³o¶na, lubi±ca zabawê, wiecznie w drodze wraz z mê¿em, z którym jest od setek lat. Bez ¿adnych skoków w bok czy wchodzenia w konflikty zbrojne aby zaspokoiæ rz±dzê mordu. Wampirzyca, która stroni³a od walki i raczej nie zabija³a. Zapewne, gdyby zapytano siê jej ile osób zabi³a, to mo¿e na palcach obu r±k by policzy³a. A mo¿e i nie? W sumie kto j± tam wie. Ta kobieta ¿y³± po prostu we w³asnym ¶wiecie od setek lat i nie kwapi³a siê aby zmieniaæ swój sposób na przetrwanie. Zapewne prêdzej zagada³aby na ¶mieræ ni¿ strzeli³a komu¶ w ³eb. Choæ niech pozory nie myl±. To, ¿e nie pos³uguje siê broni± paln± b±d¼ bia³± nie oznacza, i¿ jest bezbronna. Ma swoje w³asne metody, na obronê.
- Och, przesadzasz - machnê³a lekko d³oni± udaj±c zak³opotanie. Za¶mia³a siê cicho. Zaczesa³a kosmyk w³osów za ucho. Upi³a ³yk drinka z kieliszka. Nieco siê przez chwilê rozmarzy³a i koniuszkiem jêzyka obliza³a doln± wargê. Tak, to by³ dobrze zrobiony drink. Odstawi³a kieliszek na blat baru, jednak nadal go trzyma³a.
- Zdziwisz siê, ale nie. Moje ukochane zió³ka zapuszczaj± w³a¶nie korzonki w szklarni. - powiedzia³a u¶miechaj±c siê. Cieszy³a siê, ¿e go widzi. Lubi³a mê¿czyznê. Zawsze dobrze pogadaæ z kim¶ innym, ni¿ tylko z w³asnym mê¿em nieprawda¿? Chocia¿ ostatnio na rozmowy narzekaæ stanowczo nie mog³a.

I byæ mo¿e w³a¶nie to powodowa³o, ¿e tak dobrze mu siê spêdza czas w towarzystwie Estery. Oczywi¶cie nie ma niczego do wampirów, byli ras± tak jak ka¿da inna, jednak du¿a liczba ich przedstawicieli, jakich Bies napotka³ na swojej drodze, byli po prostu ponurzy. Mo¿e by³o to win± tego, ¿e musieli unikaæ promieni s³onecznych i zmuszeni byli ¿yæ w cieniu? Niedobór witaminy D i te sprawy. Estera znacznie wyró¿nia³a siê pod tym wzglêdem i to w bardzo pozytywnym tym s³owa znaczeniu. Bies czu³, ¿e towarzystwo takiej osoby dobrze mu zrobi i pozwoli przynajmniej na chwilê oderwaæ siê od z³ych my¶li.
- To co¶ nowego. – odpar³ z lekkim rozbawieniem, s³ysz±c, ¿e Estera postanowi³a na d³u¿ej zatrzymaæ siê tutaj. Po raz kolejny zdo³a³ siê przekonaæ, ¿e York jednak ma w sobie co¶ takiego, ¿e Podziemni przybywaj± tu nad wyraz licznie. By³a to naprawdê ciekawa sytuacja. – Sprowadza ciebie tutaj co¶ konkretnego, czy raczej przypadkowo wybra³a¶ to miasto? – spyta³. Do¶æ ciekawi³a go sprawa, czemu akurat w tym mie¶cie znajduje siê tylu przedstawicieli ¦wiata Cieni, jakby ju¿ nie by³o innych miejsc do zamieszkania, wiêc interesowa³y go równocze¶nie motywy, które kierowa³y danymi Podziemnymi przybywaj±cymi tutaj. W koñcu by³ uczonym, wiêc mia³ ju¿ takie skrzywienie zawodowe.

Estera by³a po prostu jedn± z najbardziej szalonych wampirzyc jak± ¶wiat chyba widzia³. Nie uczestniczy³a w wielkich wydarzeniach, wrêcz unika³a ich. Nie pakowa³a siê w wojny i nie by³a najzamo¿niejsz± wampirzyc± w ¦wiecie Cieni. Nie mia³a te¿ jakoby takiej potrzeby, aby chodziæ w eleganckich ciuchach, uczestniczyæ w balach itp. To gdzie siê urodzi³a i jak zosta³a wychowana pozwala³o jej na takie a nie inne zachowanie. Nigdy nie nale¿a³a do arystokracji wiêc i nie mia³a tendencji do zachowywania siê niczym wynios³a ksiê¿niczka. Jej ¿ycie ludzkie, w porównaniu do wiêkszo¶ci wiekowych wampirów, by³o zupe³nie odmienne. Mia³o to oczywi¶cie swoje plusy i minusy. Chocia¿ dla samej Estery by³o znacznie wiêcej plusów i nie zwraca³a uwagi na ewentualne minusy.
- Pocz±tkowo chcia³am jedynie odwiedziæ Eleanor, ale w ostateczno¶ci po rozmowie z ni± postanowi³am zostaæ na d³u¿ej. - powiedzia³a pogodnie popijaj±c swojego drinka. Wampirzyca by³a niezwykle rodzinn± istotk±, co niektórym przeszkadza³o ze wzglêdu na jej matczyne zapêdy i nadopiekuñczo¶æ. Jednak proszê siê jej nie dziwiæ, za ludzkiego ¿ycia mia³a weso³± gromadkê dzieci i prawie zosta³a babci±. To dodatkowo ró¿ni³o j± od znacznej wiêkszo¶ci wampirów.
- A powiedz co ciebie tutaj sprowadzi³o Misiaczku? D³ugo jeste¶ w mie¶cie? - zapyta³a weso³o machaj±c sobie nó¿kami.

Dziêki temu, ¿e Estera by³a, jak by³a, Bies tak dobrze czu³ siê w jej towarzystwie. Zreszt±, mia³ wra¿enie, ¿e przy niej nie da³o siê inaczej.
- Czyli wci±gnê³a¶ siê w sprawy tutejszych wampirów? – spyta³ z lekkim u¶miechem. Bies nie by³by sob±, gdyby po przybyciu do Yorku nie spróbowa³ dowiedzieæ siê co nieco o bardziej znacz±cych osobach, a imiê przywódczyni krwiopijców oczywi¶cie nie przesz³o bez echa. Skoro chcia³ zostaæ w tym mie¶cie na d³u¿ej, to tym bardziej powinien chocia¿ orientowaæ siê o sytuacji innych ras.
- Jestem tu od koñca sierpnia, a sprowadzi³a mnie tu sytuacja wró¿ek, o której zapewne wiesz. W odró¿nieniu od wiêkszo¶ci faerie, przebywam g³ównie w ¶wiecie ludzi, a nie w Faerielandzie, jednak gdy zbyt d³ugo nie otrzymywa³em informacji z naszej krainy, postanowi³em sprawdziæ, co siê sta³o. I tak trafi³em tutaj. - nie móg³ tego zignorowaæ, a wszystkie ¶lady prowadzi³y do Yorku, wiêc i on siê tutaj znalaz³, próbuj±c ogarn±æ ca³± tê sytuacjê. Udawa³o mu siê to z ró¿nym skutkiem, ale jako¶ siê stara³. – Ale dzisiaj nie o tym. Nasze zdrowie. – doda³ zaraz, podnosz±c szklankê z alkoholem i upijaj±c ³yk. Musia³ chocia¿ na chwilê zapomnieæ o ca³ej tej sprawie z Mrokiem, która od jakiego¶ czasu stanowczo pogarsza³a mu humor.

Kobieta delikatnie skinê³a g³ow± na znak potwierdzenie jego s³ów. Sprawy tutejszych krwiopijców wci±gnê³y j± niezwykle mocno. Nawet siê nie spodziewa³a, ¿e a¿ tak bardzo.
- Zgadzam siê mój mi³y. - powiedzia³a by nastêpnie upiæ ³yk drinka ¿e swojego kieliszka. Och ta krwawa Mary, najlepszy drink ¶wiata. Wprost go uwielbia³a. Oczywi¶cie w wydaniu podziemnym, choæ i w wersji przyziemnej by³ ca³kiem ca³kiem.
Cyganka, podobnie do wró¿ka, lubi³a byæ doinformowana. Nic wiêc dziwnego, ¿e gdy przyby³a mia³a wpierw d³ug± rozmowê z Eleanor o sytuacji w mie¶cie, plus robi³a swój w³asny wywiad ¶rodowiskowy. Lubi³a zbieraæ informacje z ró¿nych stron. Pozwala³o to na spojrzenie na niektóre sprawy z nieco innej perspektywy.
- To przyby³e¶ tutaj niewiele pó¼niej ode mnie. Ja przyby³am gdzie¶ w po³owie sierpnia. - powiedzia³a rado¶nie. Klasnê³a w swe drobne zadowolona. - By³am pierwsza - zachichota³a rozbawiona i przekrzywila delikatnie sw± g³owê s³uchaj±c mê¿czyzny. Znów ni± delikatnie pokiwa³a, tym razem na znak zrozumienia. Faktycznie, sytuacja w ¶wiecie Faerie by³a nie weso³a. Przystaj±c jednak na pomys³ pogadania o czym¶ innym unios³a i swój kieliszek.
- Nasze zdrowie Skarbie, nasze zdrowie. - upi³a ³yczek alkoholu. - powiedz mi co u ciebie? Masz ju¿ jak±¶ panienkê na oku?- wampirzyca pu¶ci³a mu oczko zmieniaj±c faktycznie temat ich rozmowy.

Doskonale rozumia³ to, ¿e Estera wci±gnê³a siê w sprawy wampirów. Sam, chocia¿ by³ raczej indywidualist±, to nie wyobra¿a³ sobie nie interesowaæ siê sytuacj± wró¿ek. W koñcu równie¿ by³ faerie, a o wiele bezpieczniej i lepiej jest siê trzymaæ razem z innymi przedstawicielami swojej rasy. Jako samotny wró¿ek zapewne niewiele by osi±gn±³, a na pewno nie wiedzia³by i nie potrafi³by tyle, co teraz.
Podobnie by³o z wiadomo¶ciami o najnowszych wydarzeniach czy statusie ras. Bies nie lubi³ byæ niedoinformowany, dlatego niemal pierwszym, co zrobi³ po przybyciu do Yorku, by³o zorientowanie siê w panuj±cej sytuacji nie tylko u wró¿ek. Wypada³oby chocia¿ kojarzyæ to, co siê dzieje u innych, by nie wyj¶æ na kompletnego ignoranta, który nie wie, co siê dooko³a niego dzieje.
- Niewielka ró¿nica. – odpar³ tylko, lekko siê przy tym u¶miechaj±c. I tak przyby³ do tego miasta praktycznie najszybciej, jak tylko móg³. Jednak gdyby tylko nieco wcze¶niej zorientowa³ siê, ¿e z Faerielandem jest co¶ nie tak, zapewne by³by tu te kilka dni wcze¶niej.
Roze¶mia³ siê na pytanie wampirzycy. Nie ma co ukrywaæ, ¿e ostatnio nie mia³ g³owy do tego, by my¶leæ o jakichkolwiek panienkach, chocia¿ mo¿e warto by³oby to zmieniæ? Jednak w przypadku Biesa w grê wchodzili tak¿e kawalerowie, pod tym wzglêdem siê nie ogranicza³.
- Nie, nie mam na razie. – powiedzia³, wci±¿ siê u¶miechaj±c. – Rozumiem, ¿e u ciebie bez zmian? – dopyta³ zaraz. Z tego, co pamiêta³, Estera by³a szczê¶liwie zamê¿na.

Kobieta by³a niezwykle barwn± istot± i choæ wiecznie w drodze, to zawsze interesowa³a siê tym, co dzia³o siê w ¦wiecie Cieni. Ju¿ chodzi³o nie tylko o inne wampiry, ale równie¿ o to co w trawie piszczy i kogo nale¿y w danym momencie unikaæ. Na przyk³ad trzyma³a siê z daleka od Alicante. Tego miasta nigdy nie odwiedzi³a i nie mia³a zamiaru. ¬le siê jej kojarzy³o. W tym oboje byli podobni, lubili wiedzieæ co siê dzieje. Mimo wszystko g³upot± by³oby zamkniêcie siê na informacje. To mog³oby szybko sprowadziæ na nich parszywy koniec.
- A no niewielka. - powiedzia³a pogodnie nie odrywaj±c od niego swoich ciemnych têczówek oczu. Dla zabawy mog³aby powiedzieæ "pierwsza, zaklepane", ale jako¶ tym razem sobie darowa³a. Jedynie wewnêtrznie u¶miechnê³a siê do swoich my¶li. Poklepa³a go po ramieniu.
- Na co ty czekasz Skarbie? Nie chcê posiwieæ ze staro¶ci nim kogo¶ znajdziesz. - burknê³a by po chwili siê za¶miaæ. Wiadome w koñcu by³o, i¿ ten typ osoby nigdy nie dostanie siwych w³osów, chyba, ¿e je pofarbuje. Przytaknê³a sw± g³ówk± upijaj±c ³yk alkoholu. Nim jednak co¶ powiedzia³a zamówi³a sobie kolejn± krwaw± Mary, bo jak siê okaza³o, swoj± w³a¶nie wypi³a.
- Oczywi¶cie, ¿e tak Skarbie. Tyle lat ju¿ minê³o, a on nadal wytrzymuje moj± osobê. - wyszczerzy³a swe bia³e z±bki w szerokim u¶miechu pe³nym rozbawienia. Jej oczy l¶ni³y z rado¶ci. Oj tak, mia³ co jej ma³¿onek wytrzymywaæ, choæ i z wzajemno¶ci±. Mimo wszystko nie widzia³a ¶wiata bez niego.

W ich po³o¿eniu zamkniêcie siê i ignorowanie jakichkolwiek informacji mog³o skoñczyæ siê niezbyt przyjemnie. Nigdy przecie¿ nie wiadomo, co jeszcze mo¿e siê wydarzyæ, by umiliæ im ju¿ i tak do¶æ niebezpieczne ¿ycie w Yorku. Ka¿da nowa wiadomo¶æ mo¿e byæ na wagê z³ota, o czym doskonale wiedzia³, jako badacz z zawodu.
- ¦miem twierdziæ, ¿e to ja prêdzej osiwiejê ni¿ ty. – odpar³, równie¿ pozwalaj±c sobie na krótkie za¶mianie siê. Chocia¿ nie wiedzia³, ile dok³adnie Estera ma lat, móg³ siê za³o¿yæ, ¿e by³ od niej o wiele starszy. W koñcu urodzi³ siê na d³ugo przed tym, gdy powsta³y pierwsze wampiry. Zdecydowanie jednak nie czu³ siê a¿ tak staro, wiek to przecie¿ tylko liczba, jak to niektórzy mówi±. – Czekam na tê jedyn±… albo tego jedynego. – doda³ zaraz, wci±¿ siê u¶miechaj±c. Nie bra³ tego na powa¿nie, po tylu latach trwania w lu¼nych zwi±zkach i bêd±c raczej wolnym duchem nie by³ pewien, czy móg³by poradziæ sobie z czym¶ bardziej na sta³e, ale nie wyklucza³ takiej opcji.
- Nic, tylko pogratulowaæ. Taka para jak wy to rzadko¶æ. – zwykli Przyziemni czêsto nie potrafili tkwiæ z jedn±, t± sam± osob± przez ca³e ¿ycie, a co tu dopiero mówiæ o d³ugowiecznych wampirach.

Brak wiedzy prowadzi do zguby, tak samo jak brak reakcji wobec wydarzeñ, jakie dziej± siê wokó³ nich. Nawet je¶li kto¶ chce ¿yæ w³asnym ¿yciem, to jednak je¶li ogólnie Radom co¶ zagra¿a, to i pojedynczym jednostkom tak¿e. Ba, nawet bardziej samotnikom. Choæ mog± pozostaæ na celowniku na koñcu, to tym ³atwiej bêdzie ich dorwaæ, bo nie bêdzie komu im pomóc. W aktualnym czasie brak zainteresowania mo¿e zabiæ. Kobieta za¶mia³a siê i przytaknela delikatnie g³ow±.
- Masz racjê, moja czupryna pod tym wzglêdem siê nie zmieni, chyba ¿e j± pofarbujê.... Co w moim przypadku siê nie. Op³aca chocia¿by ze wzglêdu na to, ile potrzeba na to tubek z farb± do w³osów. - powiedzia³a rozbawiona bawi±c siê opadaj±cym kosmykiem loków. Upi³a ³yczek drinka. Bawi³a siê delikatnie kieliszkiem.
- Wiesz... My po prostu jeste¶my tym wyj±tkiem potwierdzaj±cym regu³ê. - za¶mia³a siê. Mia³a oczywi¶cie na my¶li to, ¿e jednak wampiry nie s± znane ze zbytniej wierno¶æ przy jednym partnerze. Normalnie idzie siê niby znudziæ, chocia¿ ta parka jak widaæ doskonale dawa³a sobie z tym radê.

W Yorku dzia³o siê du¿o, nawet podejrzanie zbyt du¿o jak na zwyk³e miasto. Ju¿ pomijaj±c fakt, ¿e krêci³o siê po nim ponadprzeciêtna ilo¶æ Podziemnych, to Bies odnosi³ wra¿enie, i¿ wiêkszo¶æ problemów zwi±zanych ze ¦wiatem Cieni mia³o zwi±zek z tym miejscem. Dlatego orientowani siê w bie¿±cych wydarzeniach by³o praktycznie na wagê z³ota.
Chocia¿ on nie mia³ wiêkszych problemów ze zmian± koloru w³osów, dziêki wró¿kowej magii móg³ to zrobiæ praktycznie w ka¿dej chwili i na ka¿dy odcieñ. Swego czasu zdarza³o korzystaæ mu siê z tego nagminnie, z czasem jednak zacz±³ u¿ywaæ tych czarów tylko wtedy, gdy musia³ z ró¿nych powodów zmieniæ swój wygl±d. Ale ¿eby tak sam z siebie przefarbowa³ siê na siwo… nie, nie chcia³ siebie niepotrzebnie postarzaæ.
- Fakt, do zafarbowania w³osów potrzebowa³aby¶ chyba z po³owê asortymentu drogerii. - odpar³ z lekkim u¶miechem. Musia³ jednak przyznaæ, ¿e Estera, chocia¿ mia³a ³adne w³osy, to pewnie niejednokrotnie siê z nimi musia³a mêczyæ.
- W takim razie ¿yczê wam, by¶cie byli ze sob± jak najd³u¿ej.- skoro dobrze siê miêdzy nimi uk³ada³o, to niech to trwa tak dalej, Bies w tym przypadku nie ¿yczy³ im ¼le. – Dalej zajmujesz siê wró¿biarstwem? – dopyta³.

Ciê¿ko siê by³o z tym nie zgodziæ. Estera równie¿ zauwa¿y³a, ¿e York jest niezwykle specyficznym miasteczkiem. Niczym wielki magnes przyci±ga do siebie zarówno Podziemnych jak i wszelkiej ma¶ci k³opoty. Masê k³opotów. Prawd± jest wiêc, ¿e informacje s± na wagê z³ota, a ¿e Estera lubi³a zarówno z³oto jak i informacje... To miejsce dla niej.
Wampirzyca za¶mia³a siê g³o¶no s³ysz±c komentarz wró¿ka. Tak, to mu stanowczo wysz³o. Upi³a kolejny ³yk drinka. Bawi±c siê kieliszkiem patrzy³a na mê¿czyznê.
- Masz racjê. Wykupi³a bym spor± czê¶æ stoiska z farbami, choæ raczej musia³abym robiæ specjalne zamówienie na farbê do w³osów,bo raczej nie mieliby takiego zapasu jednego koloru z konkretnej firmy. - powiedzia³a rozbawiona. To prawda. £adne w³osy czêsto nie chodzi³y w parze z w³osami ³atwymi do uk³adania. Samo rozczesanie ich potrafi³o trwaæ godzinê. Posiadanie tak bujnej czupryny pe³nej loków potrafi³o byæ niezwykle uci±¿liwe.
- Nie bêdê dziêkowaæ by nie zapeszyæ. - pu¶ci³a mu oczko nadal bawi±c siê swoim kieliszkiem. - I tak i nie. Wci±¿ bardzo lubiê to robiæ, jednak aktualnie moje obowi±zki powoduj±, ¿e musia³am od³o¿yæ to nieco na bok. Jednak.... - wyszczerzyla siê do Biesa i wyci±gnê³a z torebki taliê kart tarota. - Zawsze mam je pod rêk± Misiaczku. - za¶mia³a siê zaczynaj±c bawiæ siê teraz w³a¶nie kartami.

Z jednej strony, z wiadomych wzglêdów, mia³ pe³ne prawo narzekaæ na problemy i k³opoty, które mia³y miejsce w Yorku. Z drugiej natomiast, gdyby nie one, to nawet nie pomy¶la³by, by przyjechaæ do tego miasta i zatrzymaæ siê tu na d³u¿ej, dziêki czemu mia³ przyjemno¶æ spotkaæ siê z dawnymi znajomymi. A to w ¿adnym stopniu mu nie przeszkadza³o i cieszy³ siê nawet, ¿e mia³ szansê odnowiæ kontakty z wieloma Podziemnymi. Przynajmniej tyle dobrego wynika³o z tej ma³o przyjemnej sytuacji, w której aktualnie siê znajdowali.
Ca³e szczê¶cie, ¿e on nie mia³ takiego problemu z w³osami. Wystarczy, ¿eby pomy¶la³, na jaki kolor chce je przefarbowaæ, by zmieniæ ich barwê za pomoc± wró¿kowej magii.
- Widzê, ¿e jeste¶ zawsze przygotowana. – cicho siê roze¶mia³, widz±c, jak Estera wyjmuje karty i zaczyna siê nimi bawiæ. Chocia¿ podobno kobieca torebka stanowi³a istn± czarn± dziurê bez dna, wiêc Bies nie zdziwi³by siê zbytnio, gdyby wampirzyca mia³a tam ca³y zestaw do wró¿enia i zapas ró¿nych zió³ek.

Ka¿dy w³a¶ciwie mia³ prawo ponarzekaæ. Nikt nikomu tego zabroniæ akurat nie móg³. Co prawda wiele istotek znalaz³o siê tutaj z w³asnego wyboru, w³asnie z powodu ró¿nych dziwnych spraw, jednak narzekaæ i tak mo¿na by³o. W koñcu po co¶ ta umiejêtno¶æ do narzekania istnia³a prawda? Mimo wszystko dla wiêkszo¶ci istotek York by³ miejscem odskoczni. czym¶, co dawa³o swoist± odmianê i potrafi³o dodaæ adrenaliny i pikanterii w ich ¿ywocie. £owców w to Estera by nie wlicza³a, bo ci to wiecznie na krañcu ostrza siê znajdowali. Jednak kto¶ taki jak sama Esterka, która by³a wiecznie w podró¿y otrzyma³a wiele nowych mo¿liwo¶ci, a ¿e mo¿na odnowiæ kontakty z niektórymi Podziemnymi, tym dla niej lepiej. Wydaje mi siê jednak, ¿e zaczynam siê powtarzaæ wiêc lecê dalej.
Wampirzyca wyszczerzy³a siê nadal bawi±c siê kartami tarota.
- Och, oczywi¶cie! Nigdy nie wiadomo kiedy siê przydadz± Misiaczku. - powiedzia³a rado¶nie. Mo¿e i torebka damska by³a bez dna, ale Estera nie nosi³a jednak przy sobie wszystkich przyborów do wró¿enia. Chocia¿ mo¿e jakie¶ zió³ka by siê u niej znalaz³y, ale oczywi¶cie te legalne!

Jakby nie patrzeæ, Bies znalaz³ siê w Yorku w³a¶nie dlatego, ¿e jego rasa mia³ powa¿ne problemy, których po prostu nie móg³ zignorowaæ. Nie potrafi³ tak po prostu pozostaæ obojêtny na kiepsk± sytuacjê wró¿ek i udawaæ, ¿e jego to nie obchodzi i nie dotyczy. Bo tak zdecydowanie nie by³o, gdy tylko dowiedzia³ siê, ¿e sprawy maj± siê nie tak, jak powinny, od razu uda³ siê do tego miasta. A to, ¿e napotyka³ tutaj na sporo znajomych twarzy, stanowi³o naprawdê mi³y dodatek.
- To teraz brakuje tylko ogniska, zapachu zió³ i dobrej muzyki. – odpar³ z lekkim u¶miechem, wspominaj±c te czasy, w których towarzyszy³ Cygance. Musia³ przyznaæ, ¿e chocia¿ raczej sceptycznie podchodzi³ do tego wró¿b, nie bior±c ich jako¶ szczególnie na powa¿nie, to jednak mi³o spêdza³o mu siê czas w towarzystwie Estery i z tymi jej wszystkimi wró¿ebnymi dziwactwami. W koñcu by³ uczonym i naukowcem, co wymaga³o od niego bardziej rzeczowego podej¶cia do ¶wiata, nawet mimo istnienia magii, która sama z siebie nie by³a racjonalna. – D³ugo planujesz zostaæ w tym mie¶cie? – spyta³.

Ka¿dy mia³ swój powód, aby przybyæ do tego miasta. W ten czy inny sposób byli po³±czeni niæmi Losu i zostali tutaj sprowadzeni, choæ niektórym mog³oby siê wydawaæ, ¿e trafili ca³kiem przypadkiem i zostali wpl±tani w co¶, w co nie wchodzili by z w³asnej woli. Los jednak jest przewrotny i ten, kto ma mieæ swój wk³ad w tworzenie nowych uk³adów znalaz³ siê tutaj nie bez powodu. Choæ Estera nie mia³a zamiaru zostawaæ tutaj niczyj± doradczyni± los chcia³ inaczej i siê z nim godzi³a bez ¿adnego marudzenia. Jednak skoro spotka³a siê na lu¼nym spotkaniu z Biesem nie mia³a siê nawet zamiaru nad tym zastanawiaæ. Grunt, to dobrze siê bawiæ i nieco rozlu¼niæ. Kobieta za¶mia³a siê s³ysz±c o ognisku i pokiwa³a delikatnie g³ow± na znak, ¿e siê z nim zgadza. Stanowczo tego jej brakowa³o. By³a przyzwyczajona do bardzo czêstych imprez przy ognisku. Nie wa¿ne czy dla zarobku czy zwyk³ego funu. Na pytanie wró¿ka wzruszy³a ramionami.
- Nie wiem. Bêdê tu zapewne tak d³ugo, jak d³ugo bêdzie potrzebna tutaj moja osoba, moje s³owa oraz umiejêtno¶ci. - odpar³a spokojnie k³ad±c taliê kart na blacie sto³u. Wziê³a jedn± miêdzy palce spokojnie siê ni± bawi±c. - A ty? - pytanie za pytanie, ale by³a ciekawa jak d³ugo ka¿de z nich tutaj wytrzyma.